ՄԻՋԻՆՔԻ ԵՐԵԿՈՅԹ` ՏԻԹՐՈՅԹԻ ՄԷՋ

  1978-ին Տիթ­րոյ­թի մէջ հիմն­ուած Հ.Օ.Մ-ի “Շա­քէ“ մաս­նա­ճիւ­ղը, ի յի­շա­տակ իրենց ննջեց­եալ մօր` Շա­քէ Խա­չիկ­եա­նի: Ար­դա­րեւ,  Խա­չիկ եւ Կա­րօ Խա­չիկ­եան եղ­բայր­ներ եւ իրենց քոյ­րե­րը  Սե­դա Գա­րայ­եան եւ Այ­տա Թոփճ­եան, նիւ­թա­կան նուի­րա­տուու­թեամբ, բե­րին իրենց ներդ­րու­մը: 

Իր հիմ­նադ­րու­թե­նէն ի վեր է` այս մաս­նա­ճիւ­ղը, այլ քոյր մաս­նա­ճիւ­ղե­րու հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեամբ, սա­տար հան­դի­սա­ցաւ Հ.Օ.Մ.-ի բա­րե­սի­րա­կան, դաստ­ի­ա­րակ­չա­կան եւ այլ մար­զե­րու մէջ: Տա­րի­նե­րէ ի վեր “Շա­քէ“ մաս­նա­ճիւ­ղը աւան­դու­թիւն դար­ձու­ցած է Մեծ Պա­հոց եր­րորդ շա­բա­թը կան­խող շա­բաթ երե­կոն կազ­մա­կեր­պե­լու “Մի­ջին­քի Երե­կոյ“մը, որ­մէ  ապա­հո­ված նիւ­թա­կան եկա­մու­տը կը յատ­կաց­նէ իր մշա­կած ծրա­գիր­նե­րուն: Շա­բաթ, Մարտ 22-ին, երե­կոյ­եան ժա­մը 8:00-ին, Սուրբ Սար­գիս եկե­ղեց­ւոյ յա­րա­կից “Լիլի­ըն Առա­քել­եան“ սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ աւան­դու­թեան վե­րած­ուած “Մի­ջին­քի Երե­կոյթ“ը: Այս առ­թիւ Լոս Ան­ճե­լը­սէն հրա­ւիր­ուած էր մե­նա­խօ­սա­կան թատ­րո­նի վաս­տա­կա­ւոր դե­րա­սան` Վա­հէ Պէր­պէր­եան:

Ներ­կայ էր Սուրբ Սար­գիս Եկե­ղեց­ւոյ Հո­գե­ւոր Հո­վիւ Արժ. Տ. Հրանդ Քհնյ. Գէ­որգ­եան, Ա.Մ.Ն-ի Արե­ւել­եան շրջա­նի Հ.Օ.Մ.-Ի Շրջա­նա­յին Վար­չու­թեան ատե­նապ­տու­հի` Անի Աթ­թար, Հ.Յ.Դաշ­նակ­ցու­թեան “Ազա­տա­մարտ“ կո­մի­տէ­ու­թեան եւ քոյր միու­թիւն­նե­րու ըն­կեր-ըն­կե­րու­հի­ներ եւ շուրջ 225 հա­մա­կիր հա­սա­րա­կու­թիւն մը: Օր­ուան հան­դի­սա­վարն էր “Շա­քէ“ մաս­նա­ճիւ­ղի ան­դա­մու­հի Երէց­կին` Թա­մար Գէ­որգ­եան: Ան իր բա­րի գա­լուս­տի խօս­քէն ետք, շեշ­տեց մաս­նա­ճիւ­ղին աւան­դու­թեան վե­րած­ուած “Մի­ջին­քի Երե­կոյթ“ը, որ մաս­նա­ճիւ­ղի հա­սու­թա­բեր ձեռ­նարկն է: “Վար­չու­թեան եւ ըն­կե­րու­հի­նե­րու կող­մէ շնոր­հա­կա­լու­թիւն կը յայտ­նեմ  ձեր բո­լո­րին, որով­հե­տեւ ձեր ներ­կա­յու­թեամբ եւ քա­ջա­լե­րան­քով է, որ մաս­նա­ճիւղս կրցած է ձեռք եր­կա­րել բո­լոր անոնց որոնք բա­րո­յա­կան եւ նիւ­թա­կան կա­րի­քը ու­նեցած են: Անց­եալ տա­րի եւս մաս­նա­ճիւ­ղը կրցաւ հո­գալ իր Ար­ցախ­ցի սա­նին հա­մալսա­րա­նա­կան կրթա­թո­շա­կը, նիւ­թա­կան օժան­դա­կու­թեամբ օգ­նեց Հ.Օ.Մ.-ի Սուր­ի­ա­հայ օգ­նու­թեան ֆոն­տին, Հա­յաս­տան Ճամ­բա­րին եւ տեղ­ւոյն Հ.Օ.Մ.-ի Միջ-վար­չու­թեան “Զա­ւար­եան“ մի­օր­եայ վար­ժա­րա­նին“:

Ապա, յար­գե­լի հան­դի­սա­վա­րու­հին հա­կիրճ գի­ծե­րու մէջ ներ­կա­յա­ցուց Ար­դի թա­տե­րո­նի մե­նա­խօ­սու­թեան տա­ղան­դա­ւոր կա­տա­կեր­գակ դե­րա­սան Վա­հէ Պէրպէր­եա­նի կեն­սագ­րու­թիւնը: Վա­հէ Պէր­պէր­եան ծա­նօթ անուն է ար­ուեստ­նե­րու բնագա­ւա­ռին մէջ, թէ, որ­պէս նկա­րիչ, թղթա­կից,  թա­տե­րա­գիր, հե­ղի­նակ, բե­մադ­րիչ, Ար­դի բե­մի մե­նա­խօ­սու­թեան թատ­րո­նի կա­տա­կեր­գակ դե­րա­սան:

Հայ գա­ղութ­նե­րու մէջ, ամե­նէն աւե­լի ժո­ղովր­դա­կա­նու­թիւն կը վա­յե­լէ իր հինգ մե­նա­խօ­սու­թիւն­նե­րը` “Եւայլն“, “Նա­եւ“, “Տա­կա­ւին“, “Սա­կայն“ եւ “Եթէ“, որոնք ներ­կա­յա­ցու­ցած է տասն­եակ քա­ղաք­նե­րու մէջ: Անոր թատ­րո­նի նկատ­մամբ սէ­րը սկսած է Պէյ­րու­թէն: Ան հե­ղի­նա­կած ու բե­մադ­րած է բազ­մա­թիւ թա­տե­րա­խա­ղեր, որոնց կար­գին.-“Գի­շեր­ուայ Այ­ցե­լուն“, “Աւա­զախ­րում“, “Պա­րոն Կար­պիս“, “Կեանք“ եւ “Վար­դա­գոյն Փի­ղը“, որ թարգ­ման­ուած են անգ­լե­րէ­նի ու բե­մադր­ուած Լոն­տո­նի եւ Էտին­պա­րա­յի, Սաք­րա­մեն­թո­յի եւ Լոս Ան­ճե­լը­սի մէջ: Վեր­ջերս իր գոր­ծե­րը թարգ­ման­ուած են յու­նա­րէ­նի եւ բե­մադր­ուած  Աթէն­քի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նի թա­տե­րաս­րա­հին մէջ:

Պէր­պէր­եան հե­ղի­նակն է “Նա­մակ­ներ Զա­ա­թա­րէն“ եւ “Յա­նուն Հօր եւ Որդ­ւոյ“ վէ­պե­րուն: Որ­պէս նկա­րիչ ար­ուես­տա­գէտ ու­նե­ցած է քա­ռա­սու­նէ աւե­լի ցու­ցա­հան­դէս­ներ Մի­աց­եալ Նա­հանգ­նե­րու եւ այլ եր­կիր­նե­րու մէջ: Ապա, բեմ հրա­ւիր­ուե­ցաւ Վա­հէ Պէր­պէր­եա­նը:

Հա­ճե­լի է բե­մին վրայ ունկնդ­րել զինք: Ան խո­րա­պէս կրցած է թա­փան­ցել ներ­կայ մարդ­կա­յին ըն­կե­րու­թեան փտած եւ քմծի­ծա­ղե­լի երե­ւոյթնե­րուն եւ անտ­րա­մա­բա­նա­կան մօ­տե­ցու­մնե­րը, որոնք կը հա­կա­սեն մարդ­կա­յին ըն­կե-րու­թեան ար­ժէք­նե­րուն  եւ կառոյց­նե­րուն:

Պի­տի փոր­ձեմ կեդ­րո­նա­նալ իր Շա­բաթ օր­ուայ ելոյ­թի մէկ մե­նա­խօ­սա­կան  կա­տա­կեր­գու­թեան: Պէր­պէր­եան կրցած է խո­րա­թա­փան­ցել մարդ­կա­յին ըն­կե­րու­թեան նկա­րա­գի­րը ու կեն­ցա­ղը աւա­ղող երե­ւոյթ­նե­րուն, եւ տար­րա­կան իրա­ւունք­նե­րուն բռնա­բար­ման: Ներ­կայ ճար­տա­րար­ուես­տա­կա­նա­ցած եւ արդ­ի­ա­կա­նա­ցած եւ կա­տա­րե­լա­գործ­ուած ելեկտ­րո­նա­յին սար­քա­ւո­րում­նե­րը`  հա­մա­կար­գիչ, բջի­ջա­յին, դի­մա­տետր, եւայլն, որոնց ըն­ձեռ­նած դիւ­րա­հա­ղորդ մատ­չե­լի  առա­ւե­լու­թիւն­նե­րը ի նպաստ մարդ­կա­յին կեան­քի բա­րօ­րու­թեանց, ու­նին նա­եւ ժխտա­կան երե­ւոյ­թը: Պէր­պէր­եա­նի մե­նա­խօ­սա­կան կա­տա­կեր­գու­թեան ելոյ­թէն ետք, տե­ղի ու­նե­ցաւ վի­ճա­կա­հա­նու­թիւն: Գլխա­ւոր նուէր­նե­րը յատ­կաց­ուած Տէր եւ Տիկ. Արա Թէլ­պէլ­եան­նե­րու եւ Րա­պըն Մա­նուկ­եա­նի կող­մէ, որոնց հա­մար յար­գե­լի հան­դի­սա­վա­րը շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց:

Քա­ջա­լե­րե­լի էր Հ.Օ.Մ.-ի “Շա­քէ“ մաս­նա­ճիւ­ղի վար­չու­թիւնը, որոնք իրենց ժրա-ջան ատե­նա­պե­տու­հի Սիր­վարդ Թէլ­պէլ­եա­նի գլխա­ւո­րու­թեամբ եւ ըն­կե­րու­հի­նե­րու նուիր­եալ աշ­խա­տան­քով աւան­դու­թիւն դար­ձած “Մի­ջին­քի Երե­կոյթ“ը գե­ղե­ցիկ եւ նպա­տա­կադր­եալ ձեռ­նար­կը յա­ջո­ղա­պէս կրցած էին հասց­նել իր աւար­տին: Կը մաղ­թենք յա­ջո­ղու­թիւն, հե­տե­ւո­ղա­կան կամք եւ յա­րա­տեւ աշ­խա­տանք իրենց ստանձ­նած առա­քե­լու­թեան եւ  յա­ռաջ­կայ ծրա­գիր­նե­րուն յա­ջո­ղու­թեան, որ­պէս­զի կա­րե­նան իրենց ստանձ­նած Հ.Օ.Մ.-ի առա­քե­լու­թիւնը շա­րու­նա­կել գա­ղու­թի ազ­գա­յին կեան­քի վե­րել­քին:

ԱՆԴ­ՐԱ­ՆԻԿ ԳԱ­ՐԱ­ՏՈԼ­ԵԱՆ